ORDU’NUN İLK KADIN MUHTARI “PERVİN  AKTÜRK”

17 Kasım 1963 tarihinde Ordu ili yeni bir Mahalli seçimlere hazırlanıyordu. Her zamanki gibi mahalli seçimler partilerden çok adaylar üstüne kurulu olduğu için insan faktörü daha çok ön plana çıkıyordu. 60’lı yıllar Kadınların siyasetin kenarından köşesinden geçtiği yıllardı. Hele mahalli seçimlerde köylerde bir kadının muhtar olarak aday olması bile medeni cesaret isteyen bir işti. Bu cesareti o yıllarda Perşembe ilçesinin Çerli köyünde yaşayan Pervin Aktürk hanım göstermişti. Pervin Hanım,35 yaşında idi ve Lise mezunu idi. Perşembe’nin köklü ve zengin ailelerden olan Refik Aktürk ile eşi Memduha hanım ( Orhan Abla) eltisi olan Pervin Aktürk’e hanıma köyün teklif etmişlerdi.

Pervin Hanım, Ordu’ya açılan Sümerbank Müdürü ve Orduspor yönetim kurulu üyesi Nedim Türkmen ile evliydi. Ailece Ordu’da her türlü sosyal faaliyetlerde giren, sevilen ve sayılan tanınan bir kişilikti. Gerçekten Ordu ile Perşembe ilçelerinin arasında kalmış olan bir ucu Karadeniz’e, bir ucu Vona tüneline, bir ucu ise Kabaktepe’ye dayanan büyük bir köydü. Pervin Hanım, 1963 yılında muhtar oluncaya kadar köyde ne içme suyu, ne bir metre araba yolu, ne bir başka bir hizmet gelmemişti. Pervin Aktürk, 1963 yılı mahalli seçimlerine bu hizmetleri yapabileceğine inanarak aday oldu.

Pervin hanım, “Muhtarlığı kazanırsam, önce köyde dirlik ve düzeni, sağlayacağını, köy gelirlerinin artması için elinden geleni sağlayacağını, köyün her köşesine yol yapacağını ve su getireceğini” vaat ediyordu. Pervin Hanım, yanına köyü çok iyi bilen ve köyde sayılıp, sevilen Ağa dayının Osman Sakarya’yı da baş aza olarak seçime girmişti. Ama mevcut eski Muhtar Ali yine kendinden çok emin bir şekilde aday olarak tekrar seçime çıkmıştı. Ama Muhtar Ali bu sefer Pervin hanımın karizmasını, çevresini ve gücünü fark etmişti. Muhtar Ali Pervin hanımla karşılaştığı bir yerde “ karşımdaki aday olarak bir kadın olmamalıydı.” Diye hayıflanıyordu. 17 Kasım 1963 tarihinde seçimler yapıldı. Ve Çerli köyündeki muhtarlık seçimlerini Pervin Aktürk kazandı.

Pervin Hanım ve azaları hiç vakit kaybetmeden yol sorunlarını çözmeye odaklanmışlardı. Kaymakamlık ve YSE İl Müdürlüğü tarafından yaptıkları yol ve su talepleri için pek olumlu cevap alınamayınca kendi köy imkânlarıyla işe koyuldular. Köyde mahallerde su ihtiyacı çoktu. Mahallelerin su ihtiyacı için YSE’den aldığı çimento ve çakıllarla köylüye su depoları yaptırtan Pervin Aktürk, köylüyle yardım ve işbirliği yaparak su borularını da döşetmişlerdi. Köyün büyük bir kısmında araç gidebilecek yola çok ihtiyaç vardı. Yola acil ihtiyacı olan köylülerden kazma kürek ile ekipler oluşturuldu. Barut ve topoğraf işini YSE sağlayacaktı. El burguları ve çivilerle açılan kayalıklarda patlatmalar yapıldı, 25 kişilik ekip kazma kürekle toprak kesimlerde yolları yarıyorlardı.

Ancak yola karşı çıkma ve yol için arazisini vermeme gibi karşı çıkışlar engeller başlamışlardı. Genelde yola ihtiyacı olmayanlar, arazisini vermek istemiyorlardı. Çerli köyünde yola en fazla ihtiyacı olan Güney Mahallesi halkı 3 kilometrelik mesafenin büyük kesimini kazma kürekle tamamlamıştı. Köylüler, Rabia Karadeniz izin vermeyince yolu Çerli sahil yoluna bağlayamamışlardı. Pervin hanım ve kalabalık bir köylü kesimi uzun münakaşalar ve gerginlikler sonucu Rabia hanım ve oğlu Ali Tunç Karadeniz’i metazori ikna edip yolu bağlayabilmişlerdi.

Yol yapımına karşı çıkışlar ve maddi imkânsızlıklar Muhtar Pervin Aktürk’ü iyice yormaya ve zorlamaya başlamıştı. Diğer yandan Çerli merkezden Orta mahalleye, Aşağı mahalleye ve tünel üstüne doğru hiç yol yoktu. Pervin Hanım yine köylülerden ve gönüllülerden kazma kürek ekibi kurmuş, yola kurbanlarla dualarla başlamışlardı. Bu güzergâhta da Çanakçı Ali denilen bir köylü yol için arazisini vermemek için direniyordu. Çanakçı Ali yolun tam ortasına gelen dut ağacını kestirmiyor, inatlaşıyor, bayan muhtara ve azalara karşı ağır laflar kullanıyordu. Yeni mahalli seçimlere 4-5 ay kalmıştı. Daha bu gerginliğe fazla dayanamayan Pervin Aktürk elindeki Muhtarlık mührünü Çanakçı Ali’ye doğru fırlatarak “ Daha da bu muhtarlığı yapmayacağım. “ diye isyan edip, görevini bırakmıştı.

Pervin hanım, köydeki düğün, cenaze gibi işlerin yanında fakir ailelere de sahip çıkıp bir çok yardımlarda bulunan hayırsever bir insandı. İyi bir annede olan Pervin Hanım köyde okuyamayan fakir aile çocuklarını da okutmaya çalışır sahip çıkardı.

İyi bir Orduspor taraftarı da olan Pervin Hanım, Çerli köyünün gençlerinden taraftar gurubu oluşturmuştu. Davulcu Salim ve Klarnetçi Ahmet Şahin eşliğinde Çerli köyünden 3 minibüs dolusu taraftarı bizzat götürür, biletlerini de kendi alıp, maça sokardı.

Pervin Hanım, hafta içi köyün sorunları ile ilgilenir, ikametgâh senetleri, nüfus suretleri mühürlemek ve imzalamakla geçirip, Pazar günü Ordu stadına koşardı. Pervin Hanım, Ordu’ya gelen misafir futbol takımlarını statta bir buket ile karşılayacak kadar nazik ve centilmendi. Pervin hanım, Orduspor maçlarında bir kısım seyircinin sürekli küfürlü tezahüratlarından rahatsızlık duyuyordu, onun için çözüm Hanım seyirci sayısını artırmaktan geçiyordu. 1967 yılında Orduspor’da yönetici olan eşi Nedim Aktürk’ün yardımıyla hanım seyirciler için stadın giriş kapısının sağ tarafında özel bir bölüm oluşturmuştu.

Pervin hanım, bayanlar tribünü önünde elinde mor beyaz flamalarla Orduspor için maskot amigoluk bile yapacak kadar kendini bu işe kaptıran gerçek bir Ordu sevdalısıydı. Bu çabaları maçlara gelen ulusal gazeteler tarafından tüm Türkiye’ye anlatılıyor, Pervin hanımın hiçbir ilde görülmeyen bu tatlı ve nazik bir havayı Ordu stadına getirdiği, övgülerle bahsedilerek, spor kamuoyuna örnek gösteriliyordu.

Pervin hanım sadece spor faaliyetleri ve muhtarlığıyla kalmamıştı. 1960 ve 70’li yıllarda Ordu’da iz bırakan ve her türlü sosyal faaliyet, tanıtım ve yardımlaşmalar yapan derneklerde yerini alıyordu. Bunların başında “Ordu Turizm Derneği” geliyordu. O yılların en nezih ve modern sosyal tesisleri, Ordu Sineması ve Buket Pastanesi idi. “Ordu Turizm Derneği ”de Buket Pastanesinin asma katındaki müdüriyet odasında 1970’lerde Başkan Feyha Yener, Fahri Çelebi, Turgut Uzman, Baki Kamber, Pervin Aktürk, Şefik Yılmaz ve Ali Ataoğlu’ndan oluşan, Ordu sevdalılarınca kurulan Ordu Turizm Derneği Ordu’ya katkıda bulunabilmek için etkinlikler ve çalışmalar yapıyorlardı.

Pervin Aktürk ve arkadaşları Tanıtım amacıyla Fındık fabrikalarından temin ettikleri kaliteli iç fındıkları ufak hediye paketleri yapıp Ordu broşürleri ile birlikte Giresun’a giderek Ordu’ya o zamandan beri doğru dürüst uğramayan Giresun limanındaki yolcu gemilerinin salonlarında Başkan Feyha Yener’in tanıtım konuşmasıyla salondaki yolculara dağıtırlardı. Ordu hakkında yolculara tanıtıcı bilgi verirler sizleri Ordu’da ağırlamaktan mutluluk duyarız çağrısı yaparlardı...

Ordu’yu tanıtım görevini de hizmet olarak üstlenmiş bir kuruluşta çok faydalı hizmetleri olan Pervin Aktürk ve arkadaşları unutulmamalıdır. Ama Pervin Hanım, sosyal faaliyetlerine devam ederken Nedim Aktürk bir takım nedenlerle İstanbul’a yerleşmek ister.

Bir müddet sonra aile içinde çıkan bu karar sonucu Pervin Hanım, dostlarıyla vedalaşır. Ordu’dan hüzünle ayrılıp, çocuklarıyla İstanbul’a yerleşir. Ve bir daha Ordu topraklarına dönmezler ve İstanbul’da yakalandığı amansız bir hastalıkla genç yaşta hakkın rahmetine kavuşur. Necmettin Bey ve eşi Pervin hanımın mezarı da İstanbul’dadır.

Ordu’nun 1967 yılında seçimle gelen ilk kadın muhtar olan ve unutulmaz sosyal faaliyetleri ile bir döneme damgasını vuran, Ordu’da modern ve öncü kadınlarımızın temsilcisi olan ve bugünkü kadın muhtarlara ilham veren, Pervin Aktürk’e Allah’tan rahmet diliyorum. Mekânları cennet olsun.