İNSANLAR, KENTLER VE MEYDANLAR

Ulus Meydanı Ankara, Taksim Meydanı İstanbul, Konak Meydanı İzmir’in simgelerindendir. İtalya, deyim yerindeyse, bir meydanlar ülkesidir. Öyledir, çünkü bu ülkede irili ufaklı çok sayıda meydan vardır. Madrid’de Plaza de Espana, New York’ta Times, Londra’da ise Trafalgar Square, Brüksel’de Grand Place ve Paris’te Champs-Elysées, Concorde ve öteki ucundaki Etoile Meydanı ve Moskova’da Kızıl Meydan toplumların, kentlerin kalbinin attığı, nabzının tutulduğu yerlerdir.

Türkiye’nin en fakir 12. ili olan Ordu’nun modern ve çağdaş kriterler açısından yurtiçindeki emsallerinden çok geride kaldığını anlatmaya gerek yok. Boztepe'den Ordu'ya doğru baktığınızda yerleşim alanlarında hiçbir yeşillik göremezsiniz. Şehir tasarımı park ve meydan öncelikli değil, 'insan konservesi' binalara göre tasarlanmıştır. İlçelerden akın akın gelen orantısız göç, çarpık yapılaşma, gürültü kirliliği ve can sıkıcı trafik kentte yaşamı sorun haline getirmiştir. Trafiğin içimizi yağmalayan boğuculuğunu, üst üste istiflenmiş betonların iticiliğini öne çıkaran bu beldede tarif ve ilgi merkezine dönüşebilecek, kente rengini, desenini veren'aydınlık bir nefesten' diyebileceğimiz bir meydanı yoktur.

Kentlerin kültürünü, tarihini, mimarisini ve yaşam şeklini en iyi yansıtan meydanlardır. Gelişmiş ülkelerin hepsinde dikkatleri ilk olarak meydanları çeker. Meydanlar şehirlerin kalbidir, iletişim ve sosyalleşme mekanlarıdır. Meydansız şehir salonsuz bir eve benzer! Bir şehri keşfetmeyle ilgili ilk heyecan meydanlarda yaşanır. Binalar kent estetiğinin önemli unsurlarıdır fakat meydanlar kentin kimlik kazandığı, canlı bir organizmaya dönüştüğü organlardır. Yapıları yan yana dizerseniz ortaya bir kent çıkmaz. Kimlik bunalımına girmemesi için kentlerin nefes alacak meydanlara ihtiyacı vardır.

Mayıs ayı içerisinde yapılacak genel seçimlerde, siyasi parti genel başkanlarının nutuk atabileceği, halkın da rahatça dinleyebileceği bir alan yok. Hal böyle olunca, araç otoparkları meydan diye siyasi mitinglerde kullanılmaktadır. Sevgililer gününde çiçek dağıtmak, fakir ahalinin parasını konserlere, içi boş konferanslara savurmak yerine geniş meydanlar inşa edilmeliydi. ‘Makyaj’ işler yerine nitelikli yapısal problemlerin çözümüne öncelik veren projeler üretmek şart. Meydanlarda gerçekleşmeyen kutlamalar şehir kutlaması olmaz. Çarpık yapılaşmanın gözleri 'hançerlediği' bir kent hangi turistin zihninde olumlu imaj oluşturabilir? Bir şehrin ne çapta olduğu ne kadar insanı alanlara sığdırabildiği meydanlarından anlaşılabilir.

Ülkelerin değil şehirlerin, markaların yarıştığı, değer oluşturduğu bu çağda yerel yönetimler Ordulunun ilgi ve beklentilerini göz ardı edemez. Yoğun iç trafikle birleşip tıkanmalara ve zaman kayıplarına sebep olan eski, bakımsız terminal kutlamalara ev sahipliği yapacak meydan hasretimizi sonlandırabilir. Merkezdeki bu verimli saha sanat unsurlarıyla desteklenirse sosyal hayatın da merkezine dönüşebilir, kent kimliğini de biçimlendirmeye yardımcı olabilir.